Oksternust hangt nog ien boom…
’t Laand is koal en schroale wiend
Vret mien dreum, ’t geluk verswient:
Hier sprong dood oet hörn van weg
Aal verloorn, wat ik nog zeg…
Oksternust hangt nog ien boom.
‘k Ston aan groavm, ‘k heb weer zain
Watter blift: kol grieze stain.
Hemel hoog is ’n leeg verwulf.
Troost? Alleneg in die zulf.
‘k Wait ’t wel: niks wordt verdoan
Gauw zel gaarst op riegjes stoan,
Aal, wat was, komt ait weerom.
Doe allain, dien mond blift stom.
Oksternust hangt nog ien boom…
Hans Elema (1904, Leermens-1977).
Uit: Gedichten (Stabo/All-Round, 1979)
