Tot weerzeins, tot weerzeins!
De wereld is wied.
’t Liekt hier nog wel mooi, maor wie kennen onz’ tied;
Dat stoppelland wil ’t ons beduden.
Gao-je mit ons, gao je mit ons
Nao ’t Zuden?
Tot weerzeins, tot weerzeins!
O! heerlik is ’t land
Daor gunder, dei bârgen, dei meeren, dat strând!
Wat bluien daor planten en kruden.
Gaot mit toch, gaot mit toch
Nao ’t Zuden!
Tot weerzeins, tot weerzeins!
Arbaiders op `t veld!
Bie joe is ’t hier vaok toch zoo treurig gesteld;
Wol ‘k langer zo wruiten en ruden?
Trekt mit ons, trekt mit ons
Nao ’t Zuden.
Tot Weerzeins, tot weerzeins!
Gezegende boer!
Wees mild veur dat volk, want heur leven is stoer.
O! zeg worden ’t betere tieden?
Âns bliev’ wie, âns bliev’ wie
In ’t Zuden!
W. van Palmar (Ps. W.H Bouman Geertsema & Herman Bouman) Uit: ‘De golden Kette’ n Grönneger dörpsverhoal, door W. van Palmar, Groningen 1875.
Elke week wordt der n gedicht kozen oet 200 joar Grunneger poëzie. Touglieks zel dit gedicht publiceerd worden ien t Dagblad van het Noorden, dinsdags op de pagina Grunnegs Goud.
