Wij stoan ien t leste oavendlicht
– de lange dag holdt ons nog vast –
t roam open, gien gerdienen dicht.
Zij holdt me beet en helpt mien handen
– veurzichteg zuken, op e tast –
vuul ik het waarme vel noabranden.
Zij helpt mien handen nog n keer
bij t vienden van het zaachte wit
wat krekt tussen het zunbroen zit.
Zij wiet: t is zomor winterweer.
Tonko Ufkes (Zevenhuizen, 1958). Uit: Krödde, zummer 2013, bl. 17
Elke week wordt der n gedicht kozen oet 200 joar Grunneger poëzie. Touglieks zel dit gedicht publiceerd worden ien t Dagblad van het Noorden, dinsdags op de pagina Grunnegs Goud.
