Zugst dat wichtje op keteder?
fel betoogt zai in heur toal:
‘Stop t misbroeken van de schepping,
stel aan roofbaauw paark en poal.’
Vastberoaden stait zai, steveg,
n kind hoast nog, dat nek oetstekt.
Vuilst heur schaarpe vingerwiezen.
Pruifst de troan dij haarten brekt.
‘Sloet toch nait massoal joen ogen,
zet de toukomst nait op t spel.’
t Klinkt oet n tienermond onwaarklek
mor de woarhaid is het wel.
Dagbloaden pronken met heur foto,
wereldwied goan doemen omhoog.
Mor men leest ook tegendroadse,
dwaarse denkwiezen op t betoog.
Ain dij kaaist zug doof te holden
veur de noodkreet van dat kind,
òfgeft op rebelse troanen,
is veur “taikens van tieden” blind.
Wia Jager (Meeden, 1944), ze woont in Wedde
