Seringen en kestanjes, –
De greiden met heur franjes
Van sangen, geel en wit!
De hoageldoornstruken
Ken jim al wied weg ruken,
En t liekt, of niks hier lidt . . .
Bij smuie gollen regen,
Ien t piepkruud laans de wegen,
Deur appelbloei ien t hof;
Ien t gras en hoog ien krunen
Doar suust het saachte nunen
Van liefde, lust en lof . . .
Wel ken die weelde omvoamen,
Wel geft ien kleur of noamen
Weerom wat jim hier sien?
t Geit boven onze krachten, –
Wat ken’ wij meer verwachten,
As n beetje troost . . . meschien?
Jelte Dijkstra (Grijpskerk 1879 – Groningen 1946), Uit: Maandblad Groningen 1940, het is ook opgenomen in Verzoameld waark. Gedichten ien t Westerketiers van Jelte Dijkstra, 2004.
