Esther sprak
woorden van gras en grond
gruine bomen en blaauwe luchten
in stilte geboren
veur heur god het zij danst
in geel zaand omringt deur zummerhòide
woar de barrakken stoan hebben
tiedens zien grode òfwezighaid
woar t as verstreud is
blùit nou de klókjesgentioan
Daniël Wolgen (Stadskanaal, 1969). Uit: Poëzieboudel van Wolgen (Probook, 2020). Dit gedicht is zaterdag 5 september 2020 voorgelezen tijdens Moi Forum! – Veur Mekoar.
