Mos spoaren, mien kiend, en vergoaren
Veur loater, veur tieden van nood.
Nou ’s jonk bizze, mos-toe spoaren,
Den hes-toe ja loater dien brood.
Nou ben ik den old en ’t is loater,
Moar heden-nog-tou, wat verdrait!
Brood heb ik ja zat, meer as zat heur,
Moar – bieten ken ik nait.
Bewoar toch, mien wichtje, dien troanen
Veur loater, veur ’t grote verdrait;
D’r komen nog aandere tieden,
Die spoart het leven ook nait.
Nou is ’t den zo wied, het is loater,
Nou heb ik den groot verdrait.
Stil zit ik moar veur mie te stoaren,
Moar – troanen heb ik nait.
Mos haile bult centen verdainen
En hollen dien haand aaid op buus.
Want bis loater old en gain centen,
Den is die het leven n kruus.
Moar lig ik loater den ainmoal
Ien ’t allerleste klaid,
Den heb ik centen bie bosjes,
Moar – n buutse heb ik nait.
Sien Jensema (Stedum 1896-1994 Garderen). Uit: ’t Grunneger Zangbouk, (Winschoten, 1958). De eerste versie staat in Maandblad Groningen, februari 1928. Veur meer Grunnegs: www.cgtc.nl
