Moeke

t Was vrouger vaast n nuver wicht,
ik stoa ien stilte bie heur kist,
k zai dood het ale sporen wist,
hou laif en zaacht is nou t gezicht.

Ik kiek noar heur, zoas zai ligt,
ien ale rust, zo vredeg is t
en k vroag mie òf: wat heb ik mist,
kwam k heur ooit dichterbie as dicht?

Te vro wer t kiend van vrouger vraauw,
n moeke, dij aal meer ontglee
en t zulfde as heur moeke dee,
n lap, n plaaister over t zeer,
wat wil ie din, as kiend nog meer?
Ik kiek nog eefkes en ik schrouw.

Annie van Dijken (Bedum, 1942)
Uit Krödde nr. 108, 2008