Foto: Pexels.com

Deze week delen we als Gedicht van de Week een gedicht van Christine Nöstlinger, vertaald in het Gronings door Jan Siebo Uffen.

Christine Nöstlinger – Löwenzahn

Es war einmal ein großer, fetter Löwenzahn,
der lebte von Geburt an im irren Größenwahn,
auf Lebzeit gelbleuchtend im Grünen zu stehn
und seinem Pusteblumenschicksal zu entgehn.
»Sei nicht dumm«, raschelte das Birkenlaub,
»nächsten Sonntag wird dein Kopf zu Staub!«
Doch der Löwenzahn rief empört der Birke zu:
»Nein! Denn am Freitag frißt mich die Kuh!«

Christine Nöstlinger – Peerdenbloum

Der was ooit es n grode, pronkse peerdenbloum;
dij leefde van stond òf allain veur eer en veur roum,
wol blievend geel lichtend in t veldgruin doar stoan
om zien pluusterge toukomst tot t ìnd te ontgoan.
“Wees nait dom”, het de baarkenboom broesd,
“nije zundag wordt dien kop votpoest!”
Mor de peerdenbloum kapde: “Baark, hest t verkeerd.
Want, nee! Op vrijdag vret mie t peerd!”

Vertaling: Jan Siebo Uffen (2024)