Bijna een maand geleden – op Wereldpoëziedag – ging Dichtbie van Doan online.
Een bijzonder eerbetoon en initiatief van Janna Wester & Maikel van Vliet – kleinkinderen van dichter Daniël (Daan) van Vliet. Opa’s Groningstalige poëzie, gevonden in dozen vol verhalen over liefde, leven en zijn band met Groningen, leeft nu voort op www.dichtbievandoan.nl.
Toen hij in 1950 begon met schrijven in het Gronings, kreeg hij vaak te horen: “Je bent hier zeker niet geboren?” Maar Daan van Vliet gaf niet op. Hij bleef schrijven, bleef leren – en met de tijd kwam de taal tot leven in zijn pen. Van kritiek naar complimenten. Zijn doorzettingsvermogen werd poëzie.
Nu leven zijn gedichten voort op Dichtbie van Doan, op handgeschept papier, unieke tegeltjes – zo blijft zijn stem voelbaar.
Deze week is Dwaarsbongel het Gedicht van de Week.
Dwaarsbongel
Op elk wandelpad
aaltied
wel n tegel is
dei, om wat reden ook,
ongeliek ligt,
n tegel dei opvaalt,
woar men omtou mout,
dei aners is.
Ain zo’n loezege tegel
dei ’t haile pad
in opsproak bringt,
n vaierkantege
dwaarsbongel
dei boven anern oetstekt,
woar reken
mithollen worden mout,
n vaierkantege
dwaarsbongel,
muite van ’t schrieven
moar zuneg weerd
of . . .
liggen din wellicht
anere tegels
toch
aalmoal verkeerd?
Daan van Vliet
