Giene, mien Giene wat heste doch wôl?
Dien haor zit zo hol en zo roeg!
Doe lachst en doe zingste ja heile nich meer!
Doe kikst ja zo tustreg!
Doe bist ja zo nustreg!
Giene, mein Giene! wat heste doch wôl?
Giene, mien Giene!, ik zei die zo geern!
Doe bist ja zo veerdig en knap!
Man heur ik dien zingen en lachen nich meer,
Dan wor ik zo sjantreg
En narreg en wrantreg
Giene, mien Giene! kum lach nô ijs weer!
Gien, mien Giene! tou zegge mie ‘t man!
Wie kent ons zo lange en goud!
Man wolt mie ‘t nich zeggen en geit mie ‘t nich an,
Dan raok ik an ‘t brommen,
An ‘t raggen en grommen,
Giene, mien Giene! kum zeg mie ‘t nô man!
J.H. Neuteboom (Vlagtwedde 1865-1929) Uit: De verzamelde werken
van J.H. Neuteboom, G. Luth, Heiloo, 2001. Voor meer Grunnegs: www.cgtc.nl
