Waist toe nog wel, hou wie vrouger as klainen
Noabertjes waren en speulden tesoam?
Hou ’t mit mooi weer boet’n niks was as juchtern,
En mit slecht weer binnehoes veur ’t roam?
Waist toe nog, hou wie tou loater en oller
Soam’n noar schoul ging’n en ook d’r van ‘eer,
Hou wie, och hail voak, straf wel verdaind’n,
En toch pluig wie d’ol meester vot weer.
Wais toe nog, hou noa dei prachtege schoultied
– Wie waar’n tou om en bie zeker twaalf joar –
Dat d’r tou schaid’n kwam, ’t mos wel zoo weez’n,
Elk haar zien leev’m, zien waark’n – nait woar?
En ‘k wol die nou, nou toe groot bist en trouwd bist,
‘k Wol die zoo groag nou wel eev’mpjes zain:
Om die te vroag’n, dast ’t nooit zelst vergeet’n,
Dei zunnege joaren – joa, doarom, allain!
Simon van Hasselt (Siddeburen 1900 – Auschwitz 1943), dit gedicht verscheen in 1928 in Nieuwsblad vh Noorden, in 1954 verscheen postuum de verzamelbundel Dou de wereld nog mooi was.
Zummerstop Gedicht van de Week
Dit is voor deze zomerperiode het laatste Gedicht van de Week. Op maandag 24 augustus starten we met een nieuw Grunneger gedicht en dit gedicht zal dan ook weer geplaatst worden op de pagina Grunnegs Goud in het Dagblad van het Noorden.
