Ik heb de laaiwerik weer heurd,
pas Meert, moar hoog ston e te zingen
aan ’t blaauw, de wolken wit gekleurd
en vol de locht van frizze dingen.
De wintertied, ’t is eerst gebeurd,
nei leven stait al weer op springen,
het laand wordt ook dit keer weer kleurd
en ’t veujoar rammelt aan de vringen.
Van vrouger is veurbie, verscheurd,
leven en dood draaien in kringen.
Ik heb de laaiwerik weer heurd,
pas Meert, moar hoog ston e te zingen.
Jan J. Boer (1927, Wildervanksterdallen – 2011) Uit: Liesterbes en Laaiwerik (Dekker en Huisman, 1974)
