Omdat der in september en oktober mooie publicoaties verschenen van Aly Freije, Aafke Steenhuis en Rients Faber, zag Fieke Gosselaar, schriefster en streektoalconsulent van t CGTC, dat as n mooie aanlaiden om aan dizze Grunneger schrievers n poar vroagen te stellen. Dizze moal n poar vroagen veur Rients Faber.
Rients Faber schreef eerder kinderbouken in t Grunnegs; Hen Engelien en het vervolg doarop Hen Engelien – Een hen kin nait vlaigen. Gierzwaluw Max is zien daarde kinderbouk en de eerste in t Nederlands schreven. Ook is hij zanger in Grunnegstoalege band Kriegel en is hai eigenoar van café t Gouden Appeltje in Appingedam. Op 18 oktober verschient Gierzwaluw Max.
Het boek gaat Over de jonge gierzwaluw Max. ‘In het nest van zijn ouders is de jonge gierzwaluw Max veilig. Als het noodlot toeslaat moet hij alleen op reis naar Afrika. Max begint aan een gevaarlijk avontuur. Hij trotseert hindernissen, ontmoet kleurrijke vogels en ontdekt de kracht van vriendschap. Durf jij mee te vliegen op deze spannende reis?’
Gierzwaluw Max is dien daarde kinderbouk. Hai vlaigt haaildaal allineg van Appingedam noar Mozambique. Woar is t idee veur dit verhoal begonnen?
Rients: ‘Lang verhaal kort: Zoals je misschien wel weet heb ik een koffiecafé met een theewinkeltje in de stad Appingedam. Naast mij zit Leescafé Doemkes. Jan Langelaar (de eigenaar van het leescafé) is op hetzelfde moment gestart. We doen veel samen. Aan de overkant van mij woont Georg, hij is helemaal idolaat van de gierzwaluw kolonie, die elk jaar weer naar het dak komt van ons historische pand. Zo heeft hij mij ook met het gierzwaluwenvirus aangestoken. Jan Langelaar kwam in contact met tekenaar Jan van Well. Samen kwamen ze met een idee dat het misschien leuk zou zijn om een kinderboek te schrijven over een gierzwaluw. Ze hebben mij gevraagd als auteur. Met de tekeningen van Jan van Well, de kennis van George en het netwerk van Jan is er een prachtig kinderboek tot stand gekomen.’
Doarnoast schrifst laidteksten veur dien band Kriegel, zoas Roeg in de kop en Hond in de winter. Ook hest n café t Gouden Appeltje op de vrijdoagen en zotterdoagen, woar ook Leescafé Doemkes bie mekander komt. Is t schrieven veur die ook iets wastoe geern soamen mit aandern dust?
Rients: ‘Het is leuk dat je leescafé Doemkes benoemd. Door het café en mijn interesse in het schrijven en uitbrengen van muziek en boeken, hebben we een enorm leuke match. Over en weer stellen we mensen aan elkaar voor en er ontstaan ideeën, contacten en er gebeuren wonderbaarlijke dingen. Dat klinkt misschien een beetje magisch, maar zo voelt het soms ook. Zo ook de kennismaking met tekenaar Jan van Well. De man is van 1937… als je hem ziet en met hem spreekt besef je niet dat de man al 86 jaar is. Hij heeft altijd een iPad pro en een Apple Pencil bij zich en is volledig bij de tijd. De samenwerking met Jan was prachtig. We kwamen bij elkaar, namen de tekst door en een week later kwam Jan weer met nieuwe ‘digitale’ tekeningen aanzetten.’
‘Met kriegel schrijven we tegenwoordig onze teksten samen. Zo kwam Jorgen laatst met een eerste couplet over de aardbevingsproblematiek. Erwin vulde Jorgen al snel aan met twee nieuwe coupletten en nadat ik er her en der nog wat aan had toegevoegd ontstond er een prachtig nieuwe tekst, waar we momenteel mee bezig zijn om er een nieuw nummer van te maken.’, vervolgt Rients.
Wat betaikent t Grunnegs veur die?
Rients: ‘Er komen geregeld toeristen bij ons in het café. Er was laatst een stel uit de randstad bij ons. Ze zochten een huis in Groningen. We raakten aan de praat en de man vertelde mij dat iedereen in de randstad een kort lontje lijkt te hebben. Er is geen oprechte aandacht meer voor elkaar. Er lijkt een soort spanning in de lucht te hangen van agressie. Hij vond in Groningen rust en vriendelijkheid. De mensen groeten je hier, er wordt een praatje met je gemaakt en er lijkt een soort kalmte te hangen. Dit is precies wat Groningen en de warmte van Groningse taal met mij doet.’
Wat is veur die beste literatuur in t Grunnegs schreven en waarom?
Rients: ‘Ik zeg je eerlijk dat ik geen boeken in het Gronings lees. Ik ben één en al onrust en neem helaas bijna nooit de tijd om eens in een boek te duiken. Zo nu en dan… en dan met name in vakanties pak ik een boek. En als ik dan die rust heb verlies ik me er ook volledig in. Ik hou er wel van om korte verhaaltjes en gedichtjes te lezen in het Gronings, als deze toevallig voorbij komen. Maar specifiek iets benoemen gaat me niet lukken.’
FG
