Geef mie n vaccin zo gaauw as t kin.
Help zörgverlainers t aldereerst.
Want hou ofst t ook wendst of keerst:
t Heurt nait dat ik veur heur aan bin.
Dou mie mor n prikkie in mien aarm,
Dat k weer goan en stoan kin woar k wil.
Meschien geef ik van vreugde n gil.
k Zel d’alderlaifste omaarmen.
Gaaist vroagen wordst oversloagen.
Mien opvouders zeden hou t mout:
‘Kind – beschaaidenhaid is n groot goud.
Zörg eerst veur d’olden van doagen.’
Is iederaine straks veurzain,
t Leven gaait zien gewone gaang,
Gainain holdt ofstaand en is baang,
Vieren wie feest op t Vrijhaidsplaain.
Henk Puister
De allereerste zin is meteen de allermooiste en sleept het hele gedicht er door: “Geef mie n vaccin zo gaauw as t kin.” Het thema Tweestrijd, het ‘ik’ en de ánder’ zit mooi in het gedicht verweven.
