Riemke Bakker (rechts) in de WAARK voorstelling Ik goa noar Tahiti. Foto: Henk Veenstra

Riemke Bakker (66) uit Bedum is sinds kort bestuurslid streektaal van Erfgoedpartners. Ook met haar had de redactie een kort kennismakingsgesprek. In het Gronings deze keer want de redactrice beheerst deze taal ook. ‘Ik ben geboren in Hornhuizen en toen ik tien maanden oud was, verhuisd naar Pieterburen. Daar ben ik opgegroeid. Van huis uit ben ik docent Engels en Nederlands en heb enige jaren les gegeven op een MAVO. Na mijn eerste zwangerschap ben ik gestopt met betaald werken en heb dit nooit weer opgepakt. Destijds werd dat door de omgeving nog niet zo vreemd gevonden. Inmiddels hebben mijn man Anko en ik twee kinderen en vier kleinkinderen. Ik ben altijd actief geweest op de school van mijn kinderen. Zo zat ik in de ouderraad en de medezeggenschapsraad. Daarnaast was ik actief in een rederijkerskamer. Mijn man en ik hebben elkaar via de rederijkerswereld ontmoet. We hebben een rederijkershuwelijk zou je kunnen zeggen.’

Toneelspelen
Riemke is veel bezig met taal en toneelspelen. ‘Ik vind dat geweldig en heb mooie rollen gespeeld. Binnen het bestuur van het KPGRV, het verbond van rederijkerskamers in de provincie Groningen, ben ik zelfs voorzitter geweest. Een unicum. Nooit eerder was een vrouw voorzitter. Zodoende heb ik Koos [Wiersma-redactie] leren kennen.’ Toneelspelen ging Riemke goed af. In 1996 werd ze zelfs door theatergroep ‘Waark’ gevraagd in te vallen in de voorstelling Scholten Zienent. ‘Ik vond dat een eer, want ‘Waark’ is toch een semiprofessioneel gezelschap. [Theatergroep WAARK brengt al meer dan vier decennia Groningstalig theater van hoge kwaliteit. Ontstaan in 1973 op initiatief van de Stadsschouwburg in Groningen, opereert het gezelschap sinds 1985 zelfstandig, met een sterk professionele inslag en aanpak.] Hier kon ik volop Gronings praten. Het voelde als thuiskomen. Ik ben nog steeds bij WAARK betrokken en ben ook jarenlang secretaris geweest van de groep.’

Docent Gronings
Intussen werd Riemke zodoende met haar neus op het Gronings gedrukt. Ze werd uitgenodigd door Henk Scholte van het Huis van de Groninger Cultuur om mee te doen aan een tweejarige docentenopleiding Gronings, die werd gegeven door Siemon Reker. Er deden twintig cursisten mee. De bedoeling was dat ze voor de klas kwamen. ‘Dat was lastig’ ondervond Riemke, ‘want Gronings is geen verplicht vak op school.’ Riemke bood aan cursussen Gronings op te zetten. Er was, zeker de eerste jaren, veel enthousiasme voor. Zelfs niet-Groningers deden enthousiast mee. Na tien jaar was de markt wat verzadigd al worden er door het CGTC nog steeds cursussen Gronings gegeven.
Samen met Tonko Ufkes kwam ze op het idee een Dag van de Grunneger Toal op te zetten. En daar kwam ze (weer) in contact met Koos Wiersma, die voorzitter was van CGTC. Hij vroeg haar voor het bestuur. Ook zit ze in het bestuur van het Prins Bernhard Cultuurfonds, afdeling Groningen.

De bestuurlijke fusie ziet Riemke als positief. ‘Zowel CGTC als Erfgoedpartners bewegen zich in de Groninger culturele wereld en worden door de Provincie betaald. Voor de Provincie is samenwerking belangrijk. Samen sta je immers sterker. Ik kan me daar in vinden. Samenwerking is een continue proces, en niet altijd gemakkelijk, maar ik houd van uitdagingen!’

Dit interview is ook te lezen in de februari editie van de Erfgoedloper, de actuele en digitale nieuwsbrief over de Groninger taal, cultuur en erfgoed van Erfgoedpartners en CGTC. Deze nieuwsbrief ook ontvangen? Aanmelden kan via deze link.