In Groningen werd er vroeger niet gesproken over ‘schoen zetten’, maar over ‘opzetten’. Er werden geen schoenen, maar borden voor de kachel gezet. Daarop lagen lekkernijen voor het paard van Sinterklaas. In Groningen kreeg het paard niet alleen wortels en hooi, maar ook ‘mous’: boerenkool.
De volgende ochtend vonden kinderen allerlei lekkernijen op het bord, zoals een suikerbeest of fieterknuten. Af en toe vond een kind echter een zakje zout en een plak koolraap. Dat betekende dat Sinterklaas vond dat het kind te oud was om ‘op te zetten’. Met het zakje zout werd het kind ‘ofzoltjet’.
Een mooie Groninger traditie is dat boerendienstboden vroeger óók mochten opzetten. Zij plaatsten dan een soort grote ton op de dorsvloer, waarin hooi en koolbladeren werden gelegd voor het paard. De Sint verving die ’s nachts voor een fles jenever of brandewijn, appels en ‘olle wieven’ (oude wijvenkoek).
Groninger decembertradities is een serie korte verhalen van Sanne Meijer Onderweg in samenwerking met het Interreg-project MOMAr van de provincie Groningen. De komende Decemberweken plaatsen we de verhalen van Sanne op onze Facebook en Twitter kanalen.
