Op wotter zunder ìnd of swet
verwekt wiend grote golven
mor ik zaail ien mien bootje
wied weg over t woeste wotter
bootje stoft aal mor wieder op wiend
heb naauw tied om mie tou te kieken
vuil mie liek vogel ien vrije vlucht
wil ja ainks nooit, nooit meer terug
as boot dij deur t wotter stoft
as vogel dij deur swaark hin schoft
vuil k mie golf, boot, vogel en wiend
wait zeker woar, k kom nooit weerom
Nane van der Molen (De Paauwen, 1947), een echt watergedicht met golven, een boot en in elk couplet waait de wind. De letter ‘w’ komt steeds weerom en dus zeilt het bootje ‘wied weg over t woeste wotter’.
