Hier hest n koamer
veur diezulf
kinst in kaalmte wezen
gain lompe boerenklonterd
dij mit zien vedde bragellief
as n eulifaant deur d’koamer boundert
as doe nog n zetje sloapen wilst
nait de zusters mit bèrregoud
hier dailst doe de loakens uut
gain dokter zo kundeg
kin die n ore aannaaien
doe beslist zulf
wenneer ofst der aan tou hest
om dit pelaais van pesjenten
verloaten te goan
ain knip mit d’vingers
of t haile zaikenhuus
is in t ènde
om te daansen
noar mevraauw heur piepen.
Henk Puister (Sappemeer 1953), zijn gedicht beschrijft heel mooi een tegendraadse vrouw; hoewel ze woont in dit ‘pelaais van pesjenten’ heeft zij de regie en is ieder ander haar personeel.
