In het kader van de Boekenweek 2023 stelde Fieke Gosselaar, dichter/schrijver en streektaalconsulent, een drietal vragen aan schrijvers die wonen en schrijven in, en ook over, Groningen. En schrijven in het Gronings. Vandaag een vraag- en antwoord-gesprek met Ingeborg Nienhuis uit Vierhuizen.
Ingeborg Nienhuis (1981) schrijft verhalen in de Groninger taal en in het Nederlands. Haar Groningstalig debuut Schoem of De Voarende Zoltkamper (t Grunneger Bouk standoardtoal., 2020) werd genomineerd voor Beste Groninger Boek, en ook haar Nederlandse debuut Randfiguren (Ambilicious, 2021) werd goed ontvangen. In 2022 wint de schrijfster de Nedersaksische schriefwedstried in Drenthe. Begin 2023 staat Hoeze Toenbaauw (Uitgeverij Vliedorp), het tweede Groningstalige boek van Ingeborg, op de shortlist van Dagblad van het Noorden Streektaalprijzen over het jaar 2022.
Woarover schrifstoe?
Ik schrief benoam wat ik zulf geern lezen mag ien mien moudertoal, mor nog mis. n Verhoal mout, hou of t ook zel, tougankelk wezen veur gounent dij nait ale doagen streektoal lezen – en dat binnen vanzulf de mainste lezers. Eerste loag van n Grunneger verhoal zol om dij reden n onderholdend leesoaventuur brengen mouten, noar mien idee. Mainsttied vien ik zulf levensechte oaventuren van zuikende antihelden ien broesende subculturen, of juust ien heur existentiële ainzoamhaid de muite weerd.
Zulf hol ik dervan as n verhoal joe aan t denken zet deur vroagen op te roupen dij je as lezer beantwoorden mouten. Literaire verwiezingen dij motieven vörmen geven mie as lezer en schriever ook holvast. Ien mien Grunneger debuut wordt bieveurbeeld intertekstueel verwezen noar Moby Dick, de doaropvolgende roman hint noar Alice in Wonderland en ien t begunstegersbouk dat ik schrieven mag staait n Grunneger Odyssee centroal. Dat puzzelen, asof je op n Dr. Denker zitten te stoaren, moakt n bouk veur mie beter (s)loagd.
Wat is veur die n goie stee om te kinnen schrieven of te verzinnen?
Tiedens t fietsen en t strunen kom ik tot t oetfigelaaiern en leesweerdeg moaken van raauwe ideeën. Dat geldt ook veur boetenritten mit mien (Grunneger!) peerden. Mit mien volkje woon ik aan vout van t Laauwersmeergebied. Nog aal val ik doar van aine verboazing ien aander woar of t gaait om schoonhaid van fauna, vegetoatsie, laandbaauw, scheepvoart en nuvere luchten. Veur de beneugdegde rust om te kinnen schrieven huif ik dus nait wied vot van hoes te goan, al vien ik aander dailen van Grunnen én streken doarboeten net zo goud haile nuver.
Wat is beste literatuur in t Grunnegs schreven en woarom?
Ien mien beleven is t goud dat der n verschaaidenhaid is aan verhoalen ien t Grunnegers. n Levende toal kin bogen op n geschreven traditie dij zuch nait bepaarken let tot ain genre. Streekromans, kienderbouken, Young Adult, thrillers, fantasy en literatuur… wat mie aangaait hebben ze apmoal heur functie en heur nut (al mout ik noar de betere fantasy- en YA-streektoalbouken nog eefkes goud zuiken).
Oet mien kiendertied ken ik veural de dijenkletsers: laank oetgesponnen bakken dij je zo aan stamtoavel zollen heuren kinnen en dij tot platte anekdotes omteuverd binnen, mit n twist op t lest dij je al sunt regel drij aankomen zain. As tiener schreef ik es n Grunnegs verhoal woarmit ik n bouk won van Kees Visscher. t Lezen van Martha veraanderde mien visie op de Grunneger letteren. Dit is n integer schreven novelle, woarien de breekboare verlaifdhaid van twij kiender centroal staait binnen t verpletterde historische koader van de Twijde Wereldoorlog. Ien elke literaire traditie zol zo’n verhoal tot zien recht komen. De nijsgiereghaid noar meer moois het der oetendelk tou laaid dat ik n òfstudeeronderzuik dee noar literatuur ien t Nedersaksisch. Zo leerde ik nog veul meer schrievers heur waark kennen en waarderen, bieveurbeeld Sien Jensema, Duut van Goor, Klaas Pieterman en Gré van der Veen. Dit is n fiene selectie, omreden der is nog veul meer moois.
